سَراب‌دوره شهری است در استان لرستان در غرب ایران. این شهر مرکز شهرستان چگنی است. اراضی این منطقه قسمتی جلگه و قسمتی در دامنه کوه کوهستانی است و آب و هوایی معتدل دارد. آب مورد نیاز منطقه چگنی از رودخانه، چشمه‌ها و حوزه‌های آبرفتی کوه‌های اطراف تأمین می‌شود.

.

 

 

محصولات آن بیشتر غلات، حبوبات و صیفی است و راههای ارتباطی این شهرستان به دیگر مناطق استان از طریق خرم آباد، کوهدشت و ویسیان است.
زبان اکثریت مردم این شهرستان لری است .اکثریت مردم این شهرستان از طوایف چگنی محسوب می‌شوند.
.

ویژگی های اقتصادی و ترانزیتی

.

شهرستان چگنی از ظرفیت قابل توجهی در حوزه‌های مختلف نظیر صنعتی، اقتصادی، فرهنگی، تاریخی و انسانی برخوردار است.شهرستان دوره چگنی، با داشتن معادن سنگ متعدد بیشترین و بزرگترین معادن سنگ تزییناتی ساختمان استان لرستان را به خود اختصاص داده‌است.بیش از ۳۰ سال است که از معادن این شهرستان انواع سنگ‌های ساختمانی و صنعتی استخراج می‌شود که این توانمندی منطقه زمینه اشتغال تعداد زیادی از افراد جویای کار را فراهم کرده‌است.بزرگترین شهرک دامپروری استان لرستان نیز در این شهرستان ایجاد شده، که توجه بیشتر به این منطقه اقتصادی می‌تواند نقش موثر و مهمی در رشد و شکوفی اقتصادی این شهرستان تازه تاسیس داشته باشد.عبور رودخانه کشکان و رودخانه‌های فصلی در این شهرستان، بستر مناسبی را برای احداث کارخانه‌های شن و ماسه و همچنین واحدهای تولیدی بالادستی کشاورزی فراهم کرده‌است.مسیر بخشی از ترددها و حمل و نقل‌های استان لرستان از طریق محورهای ارتباطی این شهرستان است و مسیر ارتباطی و اتصالی استان لرستان به استان‌های ایلام و کرمانشاه و همچنین ارتباط از طریق شهرستان کوهدشت به استان اصفهان نیز از این شهرستان است.

.

 

 

آثار تاریخی

.

این شهرستان دارای آثار و بناهای تاریخی مانند بنای دو امامزاده معروف به باباعباس و حیات الغیب با قلعه مخروبه و پل مخروبه مهم کنگان که پایه‌های آن باقی است، می‌باشد.پل تاریخی “کشکان” مربوط به دوره ساسانی و غارهای مربوط به دوره پارینه سنگی و تپه‌های باستانی و قلعه تاریخی سزلب ناوه کش (نایه کش)، از جمله اماکن تاریخی و فرهنگی به عنوان جاذبه‌های گردشگری این شهرستان است.

.

 

امامزاده پیر شمسه

.

مقبره امامزاده پیر شمس الدین در ۲۲ کیلومتری غرب شهر سراب دوره و در شمال دهستان تشکن در کوهپایه سفید کوه واقع است. در اطراف این مقبره ، آثار یک بنای سنگی دیده می شود که نشان می دهد اینجا در گذشته مقبره ای بوده که به مرور زمان ویران شده است. صاحب قبر ،شمس الدین ابن علی ابن محمد ابن احمد مورد احترام مردم می باشد. بنای فوق به طور کامل تخریب شده و به جای آن ساختمانی نوساز احداث کرده اند.
«صاحب قبر شمس الدین بن علی بن محمد ابن احمد، احمد ابن رضی الدین معروف به حیات الغیب و از علمای مشهور زمان خود بوده است و از اعقاب امام موسی کاظم علیه السلام است.»
.
این امام زاده بزرگوار دارای کرامات و معجزات فراوانی است . این امر موجب آن شده که سالانه شیعیان و دلسوختگان فراوانی برای استجابت دعا و شفای بیماران به ایشان متوسل می شوند. نقل است که عشایر کوچ رو در قدیم برخی وسایل خود را که بعضاً با ارزش هم بوده ودر طول سفر نیازی به آن نداشته اند را در کنار امام زاده قرار میدادند و سال بعد در بازگشت آن را بر می داشتند بدون اینکه کم و کاستی در آن به وجود آید.
.